Tedja Duyvesteijn
 
Naaldwijk,1952
 
Ik ben Creatief Therapeut Beeldend Vormen. 
Van jongs af aan was voor mij beeldend werken al een vorm om uiting te geven aan  mijn gevoelens.
In de loop der jaren heb ik diverse opleidingen doorlopen om mijn beeldend vermogen uit te breiden.
Ik besloot  de lerarenopleiding Textiele werkvormen en Handvaardigheid in Delft te doen. 
Ik behaalde daarbij tevens de eerste en tweede graadsakte kunstgeschiedenis.
Daarna deed ik beeldhouwen aan de Kunstacademie  te Rotterdam,
gevolgd door een driejarige opleiding tot dromentherapeut. 
Ik heb veel kostuum en decorwerk gedaan voor bekende theatergezelschappen.
Ik heb 15 jaar lang les gegeven in mode/tekenen en ontwerpen, 17 jaar in intuïtief kleien/ tekenen en schilderen
en ik heb tevens 25 jaar als dromentherapeut gewerkt.
 
Anderen over Tedja:
* Ze is vastberaden, enthousiast en creatief.
Of het nu haar persoonlijke omstandigheden betreft, want ze verbouwde eigenhandig haar boerderij tot galerie,
of het begeleiden van mensen in een creatieve therapie, ze doet het met verve. ( J v/d G)
* Ze voert een koers op haar innerlijk kompas als het gaat om de creatieve begeleiding van anderen, met zeer gunstige resultaten. ( T. Gv.)
* Haar zoektocht legt zij af langs de diverse paden van de creatieve kunsten, als beeldhouwster en als dromentherapeut.
Ze exposeert haar werk thuis en elders, met als doel ook anderen bewust te maken van de scheppende kracht in jezelf. ( A.W.)
*  Haar beelden nodigen uit om aangeraakt te worden. ( H.H.)
Zijzelf zegt daarover:
*  Echt aangeraakt worden, er toe doen, dat is wat het leven de moeite waard maakt.
Liefst tot in het diepst van je ziel, en tot het uiterste van je krachten. Het is die nabijheid van het heilige, het aangeraakt worden.
Waar mensen hun diepste verlangen opdiepen blijken taal en begrip vloeibaar en zinnelijk te worden. Soms teder en prachtig, soms rauw en wanhopig. Taal kan onze geest verleiden om in beweging te komen, en de ontvankelijkheid voor een aanraking vergroten of wakker roepen.
Eigenlijk kun je zelfs zeggen dat aanraken een voorwaarde is voor echte kunstbeleving. We hebben het hier over materie en dimensies en niet over een film. Hoe kun je een boom écht kennen als je er nog nooit een aangeraakt hebt? Hoe weet je wat een steen is als je er alleen maar naar hebt kunnen kijken? Waarom doet een beeldhouwer er soms lang over voordat hij een steen(soort) heeft gevonden die goed aanvoelt?